ในดวงตาของฉัน

*สบตาฉันสิที่รัก มีไหมสักดอกไม้ให้เธอเห็น
ฉันรู้ว่ายังมีและยังเป็น มิวายเว้นเช่นนั้นเสมอมา
ยังหมายมอบปลอบใจของตัวเอง แม้นับวันยิ่งวังเวงมิรู้ว่า-
สองฟากฝั่งสูงชัน-วันเวลา มีไหมเล่าสักค่าการรอคอย
หรือเพียงแค่ดอกไม้ไว้ระลึก ให้รู้สึกบางเวลาเกินคว้าสอย
เพียงประดับประดาประดิษฐ์ประดอย ดอกไม้น้อยไว้ดูดดื่มแค่เด็ดดม
ซ้ำครั้งแล้วครั้งเล่าเฉาโรยร่วง ห้ามลึกทรวงเช่นไรอย่าไห้ห่ม
แม้ดายเดียวเปลี่ยวเปล่าเศร้าโศกซม คงฝืนข่มจมค้างอยู่อย่างนั้น
จะเนิ่นนานเพียงใดไม่อาจรู้ ฉันจะอยู่อย่างไรในความฝัน
หลังหลับใหลในเกลียวคลื่นของคืนวัน กระหน่ำซัดหนาวสั่นมิรู้ชา
ดวงตาฉัน-เช่นไรแล้วที่รัก มีไหมสักความจริงอันเดียงสา
ที่ซมซบหลบเร้นเช่นนั้นมา มิรู้รา-คาค้างกลางเดือนปี
*สบตาฉันสิที่รัก เห็นไหมฝนที่หนักอยู่ที่นี่
แม้หลั่งสายครู่เดียวเสี้ยววินาที ก็ท่วมท้นล้นปรี่เต็มสองตา

กวีกระวาด/ใบหลิวในสายลม